ASHURU

ASHURU

Kosmische boodschap op mijn verjaardag:

de roep van Ashuru

Op mijn verjaardag ontving ik een bijzonder cadeau van mijn assistent Veronica: een kosmische boodschap, doorgegeven via Barry Vincenta. Ik wist niet goed wat ik kon verwachten, maar wat er kwam, raakte me diep. Zo diep dat ik het even met je wil delen omdat ik voel dat het niet alleen over mij gaat, maar ook over het collectief, over de tijd waarin we leven, en over de rol die we mogen innemen.

Barry vertelde mij dat mijn zielspad bedoeld is om verbinding te brengen. Om licht te brengen. Om mensen te helpen herinneren wie ze zijn, en hoe we samen een nieuwe manier van leven kunnen vormgeven op Moeder Aarde. Ik voelde meteen: ja… dat is wat ik doe, en wat ik steeds dieper aan het worden ben.

Maar toen zei ze iets wat me raakte en ook een beetje deed beven:

“Je bent niet alleen een co-creator… je bent nu echt een mede-creator.”

En dat voelde als een grote stap. Een nieuwe fase. Alsof er geen weg meer terug is. Alsof ik nóg meer verantwoordelijkheid mag nemen voor het licht dat door mij wil stromen. En ja, dat is spannend. Want als je méér licht toelaat, komen ook de schaduwen in beweging. Ik schrok, eerlijk gezegd. Want ik voelde meteen: dit vraagt ook om loslaten. Van oude vormen, van controle, van dingen die me ooit veiligheid gaven maar nu niet meer passen bij wie ik aan het worden ben.

Er werd ook iets gezegd over het loslaten van materialistische dingen en dat raakte iets in mij. Niet omdat ik nu zo gehecht ben aan bezit of uiterlijk succes, maar wel omdat ik me realiseerde hoeveel structuur en vorm me soms nog vasthouden. Hoe ik me soms nog klein houd, terwijl de roep van mijn ziel groter en wijder wordt.

Maar het meest bijzondere was misschien wel dit:

Barry noemde een kosmische naam die bij mij hoort: Ashuru.

En toen ze die naam uitsprak, zag ik haar meteen voor me: een krachtige, lichtgevende vrouw omringd door andere lichtwerkers. Alsof ik contact maakte met een ander deel van mij, een hoger aspect van mijn ziel dat zich nu mag laten zien. Ashuru voelt als een wezen uit de sterren, uit een andere tijd of dimensie, en toch… zó vertrouwd.

Sindsdien ben ik stil van binnen. Aan het luisteren. Aan het landen. Aan het vragen:

Wat wil er nu door mij heen geboren worden?

Wat mag ik loslaten om ruimte te maken voor het nieuwe?

Wie ben ik werkelijk, als ik volledig in mijn licht ga staan?

Ik voel dat ik niet de enige ben die in deze overgang zit. Misschien herken jij dit ook. De roep om je plek in te nemen. Om oude lagen af te leggen. Om te herinneren wie je bent, voorbij je naam, je rollen, je patronen.

Dus als jij ook zo’n fluistering hoort, of een diepe beweging voelt in jezelf… weet dan: je bent niet alleen.

We worden allemaal wakker gekust. Eén voor één. En samen.

In liefde,

Jeannette